معارفی از جزء نهم قرآن کریم
ایمان و عمل ما درست شود، برکات هم نازل می‌شود
وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی ءَامَنُواْ وَ اتَّقَوْاْ لَفَتَحْنَا عَلَیهِْم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ (96- اعراف)
در این آیه خداوند متعال به صراحت وعده می‌دهد که اگر باورهای مردم باورهایتوحیدی شودو از شرک و خرافه پاک گردد و در عمل هم به آنچه خدا گفته است بهقدر میسور عمل کننددرهای رحمت و برکت الهی از آسمان و زمین به روی مردم گشوده می‌شود.
از اهل القری؛ مردم یک منطقه به دست می‌آید که ملاک نزول برکات، ایمان وعمل اکثری مردم است پس اگر بیشتر مردم دین باور و دین دار بودند وعده حقعملی خواهد شد و بی مبالاتی تعدادی از مردم، تأثیری در عملی شدن آن وعدهنخواهد داشت اما اگر برعکس شد درهای رحمت نیز بسته می‌شوند و دین داریعدهای هم نمی‌تواند آن‌ها را باز کند.(1)
سه ویژگی که متکبران دارند
سَأَصْرِفُ عَنْ ءَایَاتیَِ الَّذِینَ یَتَکَبرَُّونَ فیِ الْأَرْضِ بِغَیرِْ الْحَقِّ وَ إِن یَرَوْاْ کُلَّ ءَایَةٍلَّا یُؤْمِنُواْ بهَِا وَ إِن یَرَوْاْ سَبِیلَ الرُّشْدِ لَا یَتَّخِذُوهُ سَبِیلًا وَ إِن یَرَوْاْ سَبِیلَ الْغَیِّ یَتَّخِذُوهُسَبِیلًا (146- اعراف)
طبق این آیه متکبرانی که مانند ابلیس(2) از دین و دستور خداوند متعال رویبرمی گردانندکسانی‌اند که دارای این سه ویژگی‌اند:
1. آن‌ها اگر تمام آیات و نشانه‌های الهی را ببینند، ایمان نمی‌آورند.
2. اگر راه راست و طریق درست را مشاهده کنند، انتخاب نخواهند کرد.3. اگر راه منحرف و نادرست را ببینند، راه خود انتخاب می‌کنند.(3)
بشارتی که قرآن به گنه‌کاران پشیمان می‌دهد
الَّذِینَ عَمِلُواْ السَّیَِّاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِن بَعْدِهَا وَ ءَامَنُواْ إِنَّ رَبَّکَ مِن بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ. (153- اعراف)
کسانی که گناه کردند اما بعد پشیمان شده و به واقع توبه کنند و ایمان بیاورند،یعنی از عقایدگذشته خود که ریشه گناهانشان بوده دست شسته و باورهایخود را بر اساس اسلام قراردهند؛ خداوندی که بسیار آمرزنده و رحیم استاز گناهانشان در گذشته و سعادت دنیا و آخرت ن‌ها را تضمین می‌کند.
هر چند توبه و بازگشت به آغوش مهر پروردگار برای همه ممکن است اما نبایدپنداشت که هربازگشتی با یک استغفاری که به زبان جاری می‌شود محقق می‌گردد.توبه شرایطی دارد که پشیمانی قلبی و جبران کاستی‌های گذشته(4) از شرایط آن است.
کسی که در قرآن تشبیه به سگ شد
وَ اتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ الَّذِی ءَاتَیْنَاهُ ءَایَاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیْطَنُ فَکاَنَ مِنَالْغَاوِینَ(175) وَ لَوْشِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بهَِا وَ لَکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلیَ الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَئهُفَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ (176- اعراف)
این دو آیه مربوط به کسی است که با وجود علم و بهره از برخی موهبتهایخدادادی؛ خدا او رابه سگ تشبیه کرد. قرآن کریم به عنوان کتابی کههم بیماری را نشان می‌دهد و هم ریشه ودرمان آن را بیان می‌کند علت اینسقوط را چنین تحلیل کرده است:
«فَانسَلَخَ مِنْهَا؛ او از پوست به در آمد» این عبارت کنایه از این است که او علم ودادههای الهی را گرفت اما آن‌ها را به درونش نفوذ نداد و به جانش پیوند نزدتا بشود عقیده؛ بلکه در حدپوست و پوستین در بر خود نگه داشت تا اینکه بالاخرهدر آزمون‌های الهی این پوستین را انداخت و ماهیت واقعی خود را آشکار کرد.(5)
قرآن قدمی جلوتر رفته و علت این مشکل او را هم بیان می‌کند و آن میل او به دنیاو تبعیتش ازهوای نفس بود که سبب شد دانسته‌ها و «دین دانی» اش تبدیل به«دین داری» نشود.
وقتی آژیر شیطان را شنیدید به پناهگاه خدا بروید
وَ إِمَّا یَنزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ(200- اعراف)
زمانی که آژیر خطر به صدا در می‌آمد گوینده‌ای با صدای دلهره‌آورش چنینمیگفت: توجه!توجه! علامتی که هم اکنون می‌شنوید اعلام خطر یا وضعیت قرمزاست بعد می‌گفت محل کار خودرا ترک و به پناهگاه بروید. بلافاصله بعد ازپیام او صدای آژیر گوش خراشی در همه جا طنین انداز می‌شد و مردمی رامیدیدی که با دستپاچگی و سرعت خاصی برای حفظ جان خود به سویمحل امنی در حال دویدن‌اند.
قطعاً خیلی مضحک و خنده دار خواهد بود که کسی در این وضعیت قرار بگیرد وبه جای فرار به سوی پناهگاه در معرض خطر بایستد و زیر لب مدام تکرار کند«من به پناهگاه می‌روم». این داستان بسیار شبیه جریانی است که قرآن کریم نقل می‌کند.
قرآن می‌فرماید: وقتی وسوسه شیطان را حس کردید به خدا پناه ببرید(6) که اوهم به خواسته شما ترتیب اثر می‌دهد و هم اینکه می‌داند شما را چگونه نجات دهد.
پناه بردن به خدا باید با تمام وجود باشد درست به مانند همان مضطر زیر بمباران؛
